Σε μια μακρινή κοιλάδα, γεμάτη με μυρωδιές λουλουδιών και γαλήνη, ζούσε μια μικρή πεταλούδα που λεγόταν Λουσία. Ήταν διαφορετική από τις άλλες πεταλούδες, γιατί δεν είχε τα φωτεινά χρώματα που συνήθως είχαν οι φίλες της. Η Λουσία ήταν μια πεταλούδα με φτερά γκρι και μαύρα, σαν τη νύχτα, και δεν ένιωθε ποτέ πραγματικά όμορφη.
Οι άλλες πεταλούδες πετούσαν γύρω από τα λουλούδια, γελώντας και χορεύοντας στον ήλιο. Αλλά η Λουσία συνήθως καθόταν μόνη της, κρυμμένη στις σκιές, παρακολουθώντας τους άλλους να διασκεδάζουν.
"Γιατί δεν μπορώ να έχω τα φωτεινά χρώματα των άλλων πεταλούδων;" αναρωτιόταν. "Ίσως τότε να ήμουν πιο αγαπητή."
🦋 🦋 🦋 🦋 🦋 🦋 🦋 🦋
Μια μέρα, όταν ο ήλιος βυθίστηκε κάτω από το βουνό και το σκοτάδι άρχισε να απλώνεται στην κοιλάδα, η Λουσία βρήκε κάτι παράξενο. Σε μια γωνιά της κοιλάδας, υπήρχε ένα μικρό φως που έμοιαζε να τρεμοπαίζει, σαν ένα αστέρι που είχε προσγειωθεί στη γη.
Πλησιάζοντας το φως, η Λουσία βρήκε έναν παλιό, σοφή ηλικιωμένη πεταλούδα που είχε τα φτερά της καλυμμένα με χρυσόσκονη. "Εσύ είσαι η Λουσία, η πεταλούδα με τα σκοτεινά φτερά," είπε η σοφή πεταλούδα με μια φωνή που έμοιαζε να προέρχεται από το βάθος της γης.
Η Λουσία κούνησε το κεφάλι της με θλίψη. "Ναι, αλλά δεν ξέρω γιατί οι άλλες πεταλούδες έχουν φωτεινά χρώματα, ενώ εγώ έχω σκοτάδι στα φτερά μου. Ποτέ δεν θα μπορέσω να πετάξω και να χαρώ όπως εκείνες."
"Μην ανησυχείς, μικρή μου," είπε ο σοφή πεταλούδα. "Τα φτερά σου έχουν μια ιδιαίτερη δύναμη. Αυτό που βλέπεις σαν σκοτάδι, είναι το φως που δεν έχει ακόμα ανακαλύψει τη δύναμή του. Αν πιστέψεις στον εαυτό σου, θα δεις ότι το σκοτάδι μπορεί να φέρει το πιο λαμπρό φως."
🦋 🦋 🦋 🦋 🦋 🦋 🦋 🦋
Η Λουσία δεν καταλάβαινε ακριβώς τι εννοούσε ο σοφή πεταλούδα, αλλά κάτι στο βλέμμα της την έκανε να πιστέψει στα λόγια της. Κάθε μέρα άρχισε να πετάει λίγο πιο μακριά από το σπίτι της, ψάχνοντας για κάτι που να την κάνει να αισθανθεί όμορφη.
Ένα απόγευμα, όταν ο ήλιος έδυε και το σκοτάδι σκέπαζε πάλι την κοιλάδα, η Λουσία ένιωσε μια αλλαγή μέσα της. Ένιωσε τα φτερά της να λάμπουν, μια λάμψη γαλαζοπράσινη, σαν το φως των αστεριών.
"Αυτό είναι το φως μου!" σκέφτηκε η Λουσία με χαρά. "Το σκοτάδι δεν με κρατάει πίσω. Είναι η δύναμή μου!"
Τα φτερά της άρχισαν να φωτίζουν, αλλά όχι με τα συνηθισμένα φωτεινά χρώματα των άλλων πεταλούδων. Το φως της ήταν μοναδικό, ένα χρώμα που είχε την ικανότητα να κάνει ό,τι άγγιζε να λάμψει μέσα από το σκοτάδι. Ήταν το φως της ελπίδας, του θάρρους και της αυτοεκτίμησης.
🦋 🦋 🦋 🦋 🦋 🦋 🦋 🦋
Η Λουσία πέταξε πάνω από την κοιλάδα, και τα φτερά της άφηναν πίσω τους μια μαγική, φωτεινή τροχιά. Όπου περνούσε, όλα γύρω της άρχισαν να φωτίζονται: τα λουλούδια άνοιξαν και άρχισαν να τραγουδούν, τα δέντρα απλώθηκαν για να την καλωσορίσουν, και τα αστέρια στον ουρανό άρχισαν να λάμπουν πιο φωτεινά.
Η Λουσία συνειδητοποίησε ότι δεν είχε σημασία αν τα φτερά της ήταν σκοτεινά ή φωτεινά. Το φως ήταν μέσα της, και αν το πίστευε, μπορούσε να το μοιραστεί με τον κόσμο γύρω της. Και τότε καταλάβανε όλοι: το σκοτάδι είναι απλώς το ξεκίνημα για κάτι όμορφο και φωτεινό.
🦋 🦋 🦋 🦋 🦋 🦋 🦋 🦋
Από εκείνη τη μέρα, η Λουσία δεν ένιωθε ποτέ ξανά μόνη ή διαφορετική. Οι άλλες πεταλούδες την κοιτούσαν με θαυμασμό και την ακολουθούσαν στην πετάγματά της. Η Λουσία είχε γίνει το φως που άλλες πεταλούδες χρειάζονταν για να πιστέψουν στον εαυτό τους.
Και κάθε βράδυ, όταν το σκοτάδι έπεφτε στην κοιλάδα, οι πεταλούδες συγκεντρώνονταν γύρω από τη Λουσία, για να μοιραστούν το φως που είχε ανακαλύψει μέσα της.
"Ακόμα και το πιο σκοτεινό φτερό μπορεί να φέρει το πιο λαμπρό φως, αν πιστέψεις στον εαυτό σου και ανοίξεις την καρδιά σου."
Για περισσότερα παραμύθια κάντε LIKE στη σελίδα μας στο FB!
Αν σας άρεσε το παραμύθι αφήστε πιο κάτω το σχόλιό σας!
Η Έρη Χριστοφορίδου, γνωστή ως Λυδία Φαντασία, ζωντανεύει με το όνομά της κόσμους γεμάτους μαγεία και όνειρα. Κάθε παραμύθι της είναι μια πύλη προς την αστείρευτη φαντασία, εκεί όπου η μαγεία χορεύει με τα χρώματα της καρδιάς.
© [2025] [Έρη Χριστοφορίδου]
.png)
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου