Η ΚΑΜΗΛΟΠΑΡ∆ΑΛΗ ΚΑΙ Η ΓΑΖΕΛΑ

Μια μέρα μια μικρή γαζέλα, που έβοσκε µε τη μητέρα της σ' ένα λιβάδι, είδε μια καμηλοπάρδαλη να περνάει από κοντά τους. 

-Μανούλα µου, τι όμορφο ζώο είναι αυτό; φώναξε µε θαυμασμό. Τι μακρύ λαιμό που έχει! Από κει ψηλά που βρίσκεται το κεφάλι της, θα βλέπει τόσα και τόσα πράγματα που δεν μπορώ να τα δω εγώ... Α... πόσο τυχερή θα ήμουνα, αν έμοιαζα σ' αυτό το ζώο. 

-Όχι κόρη µου, µη το λες αυτό, της είπε η γαζέλα. Κι εσύ είσαι τυχερή. Μη ζηλεύεις κανένα ζώο, όσο όμορφο κι αν είναι. 

-Όχι, όχι, εγώ ζηλεύω την καμηλοπάρδαλη, είπε η μικρή γαζέλα. Αν είχα κι εγώ τόσο ψηλά πόδια και τόσο μακρύ λαιμό, θα ήμουνα πολύ ευτυχισμένη. 

-Νομίζεις ότι ο μακρύς λαιμός, η ομορφιά και η μεγαλοπρέπεια μπορούν να σε κάνουν ευτυχισμένη; τη συμβούλεψε η γαζέλα. Μπορεί η καμηλοπάρδαλη που τη ζηλεύεις εσύ, να έρθει η στιγμή που να σε ζηλέψει εκείνη. 

-Να ζηλέψει εµένα η καμηλοπάρδαλη; είπε η μικρή γαζέλα.

∆εν πρόλαβε καλά - καλά να τελειώσει τα λόγια της, όταν παρουσιάστηκε μια φοβερή τίγρη. Οι δυο γαζέλες, που τρέχουν πολύ γρήγορα, το έβαλαν αμέσως στα πόδια και χάθηκαν σαν αστραπή. Η καμηλοπάρδαλη, όμως, που τη δυσκόλευαν τα πόδια και ο μακρύς λαιμός της να τρέξει, δεν μπόρεσε να σωθεί... Την έφαγε η τίγρη...

-Λοιπόν; ρώτησε η μητέρα γαζέλα την κόρη της, που είδαν από μακριά την καμηλοπάρδαλη να πεθαίνει στα νύχια της τίγρης. Είδες που δεν πρέπει να ζηλεύεις; Εμείς δεν έχουμε μακρύ και όμορφο λαιμό, µα έχουμε γερά πόδια και αυτά µας γλύτωσαν. 

-Έχεις δίκιο, είπε η μικρή γαζέλα. Όχι... όχι, καλύτερα που γεννήθηκα γαζέλα παρά καμηλοπάρδαλη.

Για περισσότερα παραμύθια κάντε LIKE στη σελίδα μας στο FB!

Αν σας άρεσε το παραμύθι αφήστε πιο κάτω το σχόλιό σας!

Από το βιβλίο "Αισώπου Μύθοι", Αφοί Στρατίκη-Εκδόσεις