ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ : ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΙΟΥ ΤΟΞΟΥ

Πριν πολλά πολλά χρόνια πριν ακόμα ζήσουν οι άνθρωποι στη γη τα δάση ήταν γεμάτα από κάθε είδους πουλιά που ζούσαν πολύ ήρεμα και ειρηνικά μεταξύ τους. Όμως όλα τα πουλιά ήταν ίδια χωρίς χρώματα και χωρίς ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.

Και εάν δεν υπήρχαν τα πολύχρωμα φυτά και οι πεταλούδες το δάσος θα ήταν πολύ γκρίζο και μελαγχολικό. Τα πουλιά προσπαθούσαν συνεχώς να αποκτήσουν έστω και λίγο χρώμα ή λίγη λάμψη μα δεν μπορούσαν να τα καταφέρουν. Προσπαθούσαν ακόμα και να βάψουν τα πούπουλα τους με τους χρωματιστούς καρπούς αλλά δεν διαρκούσε το χρώμα για πολύ. Αισθανόντουσαν πολύ μεγάλη πίκρα και ντροπή και τις περισσότερες φορές καθόντουσαν στα δέντρα και θαύμαζαν την ομορφιά των λουλουδιών, των φυτών και του ουράνιου τόξου! Κάθε φορά που έβλεπαν τις πεταλούδες ή τα έντονα πορτιοκάλια στεναχωριόντουσαν όλο και πιο πολύ χωρίς να ξέρουν γιατί ήταν τόσο άτυχα. Γιατι η φύση τους έδωσε μόνο το καφέ και το γκρι χρώμα.

Κάθε απόγευμα μετά τη βροχή στο δάσος ερχόταν το πολύχρωμο ουράνιο τόξο το οποίο το αγαπούσαν πολύ τα πουλιά κια το θαύμαζαν για τα υπέροχα χρώματά του! Η αλήθεια είναι ότι θα ήθελαν κι αυτά πάρα πολύ να έιναι σαν κι αυτό! Το ουράνιο τόξο ήταν πιο λαμπερό ακόμα και από τα λουλούδια και στόλιζε με τα υπέροχα χρώματά του τον ουρανό! Κάθε φορά λοιπόν εύχονταν να γίνουν κάποια στιγμή λαμπερά και χρωματιστά σαν και αυτό!

Μια συνηθισμένη μέρα μόλις εξαφανίστηκαν τα σύννεφα κι εμφανίστηκε το ουράνιο τόξο συνέβη κάτι περίεργο. Κάτι φαινόταν να γίνεται λάθος. Ξαφνικά το ουράνιο τόξο άρχισε να σκουραίνει και να χάνει τη λάμψη και το χρώμα του. Τα πουλιά του δάσους δεν μπορούσαν να πιστέψουν στα μάτια τους! Τι είχε συμβεί άραγε;

Τα πουλιά άρχισαν ρωτούν όλα τα ζώα και τα φυτά του δάσους για το τι είχε γίνει αλλά κανένα δεν ήξερε. Πίστευαν ότι την επόμενη ημέρα όλα θα ήταν όπως πριν αλλά μάτααι. το Ουράνιο τόξο είχε παραμείνει σκοτεινό. Ξαφινικά εκεί στο δάσος ανάμεσα στα σύννεφα σχηματίστηκε ένα χρυσό φως που προσγειώθηκε κοντά τους. Ήταν ο χρυσός φοίνικας ένα ουράνιο πουλί που έφτασε στο δάσος για να ζητήσει από τα πουλιά να το βοηθήσουνε να σώσουν το ουράνιο τόξο.

Τους είπε ότι ένα τεράστιο σμήνος από σκόρους είχε επιτεθεί στο ουράνιο τόξο και το κατασπάραζε και ότι μόνο με τη βοήθεια των πουλιών μπορούσε να σωθεί. "Είναι η μόνη μας ελπίδα να σταματήσουμε τους σκόρους! Τι λέτε θα με βοηθήσετε; Όσοι από σας έχετε το θάρρος να πολεμήσετε, ακολουθείστε με!" τους φώναξε.

Υπήρχαν κάποια πολύ θαραλλέα πουλιά που προσφέρθηκαν να βοηθήσουν και να ακουλουθήσουν τον Φοίνικα. Προς μεγάλη τους απογοήτευση κάποια άλλα πουλιά φοβήθηκαν και δεν τους ακολούθησαν.

Τα γενναία πουλιά πέταξαν μακριά κοντά στο ουράνιο τόξο και είδαν τους σκόρους να το τρώνε και να γεμίζουν στο ουράνιο τόξο τρύπες. Τα πουλιά επιτέθηκαν κι έπειτα από μια μάχη με τους σκόρους βγήκαν νικητές! Έτσι το ουράνιο τόξο κατάφερε να επανέλθει και να γίνει ξανά όπως πριν! Τα πουλιά άρχισαν να πηγαίνουν κοντά του και τότε συνέβη κάτι μαγικό! Κάθε πουλί που περνούσε από το ουράνιο τόξο χρωματιζόταν από αυτό και τα φτερά τους γινόντουσαν λαμπερά! Έμοιαζαν τώρα σαν πολύχρωμες πεταλούδες! Το όνειρο των πουλιών έγινε επιτέλους πραγματικότητα! Είχαν γεμίσει με διάφορα όμορφα χρώματα σαν του ουράνιου τόξου!

Όταν γύρισαν στο δάσος παρόλο που ήταν κουρασμένα από τη μάχη τους, ήταν πιο ευτυχισμένα από ποτέ! Τα πουλιά που έμειναν πίσω και δεν πήγαν να βοηθήσουν το ουράνιο τόξο είχαν μείνει γκρι και καφέ χωρίς κανένα άλλο χρώμα. Μόλις αντίκρυσαν τα λαμπερά χρωματιστά φτερά των φίλων τους κατάλαβαν ότι έπρεπε να τους είχαν βοηθήσει σε αυτήν τη δύσκολη στιγμή.

Γι’ αυτό μέχρι και σήμερα βλέπουμενα υπάρχουν πουλιά χρωματιστά και φανταχτερά αλλά και μουντά άχρωμα πουλιά χωρίς κανένα λαμπερό σχέδιο.

Για περισσότερα παραμύθια κάντε LIKE στη σελίδα μας στο FB!

Αν σας άρεσε το παραμύθι αφήστε πιο κάτω το σχόλιό σας!