Μια αχτίδα φωτός, μικρή και λαμπερή σαν σκόνη από αστερόσκονη, έπεσε από τον ουρανό τη νύχτα της Ανάστασης, φέρνοντας μαζί της τον ψίθυρο της αγάπης και της ελπίδας που αναγεννιόταν στη γη. Σαν να είχε πέσει από την αγκαλιά του ίδιου του Θεού, το αστέρι στριφογύρισε απαλά στον αέρα, αφήνοντας πίσω του μια διαδρομή φωτός. Όταν τελικά έφτασε στη γη, κατέληξε σε ένα λιβάδι γεμάτο με πασχαλιές και ανοιξιάτικα λουλούδια που λικνίζονταν απαλά στον αέρα, σαν να χόρευαν στους ήχους της άνοιξης. Η νύχτα ήταν γεμάτη με την ευωδιά του γιασεμιού και τη γλυκιά μυρωδιά της βροχής που είχε πέσει λίγες ώρες πριν.
Το αστέρι, λαμπερό και τρυφερό, άνοιξε τα μάτια του, μα δεν θυμόταν πώς να επιστρέψει στον ουρανό. Κοίταξε γύρω του και ένιωσε για πρώτη φορά τη βαρύτητα της γης. Δεν ήταν απλώς το αστέρι που είχε χάσει τον δρόμο του – ήταν και η ίδια η μαγεία του Πάσχα που είχε ατονήσει, χωρίς να έχει την ικανότητα να ξαναγεννηθεί.
Εκεί, στη σιγή της νύχτας, ένα παιδί εμφανίστηκε. Ήταν ένα παιδί με χρυσά, φωτεινά μάτια γεμάτα απορία και στοργή, το οποίο περπατούσε ανέμελα μέσα από τα λουλούδια, αναστενάζοντας ελαφρά από την ψυχική του ηρεμία. Κρατούσε στα χέρια του ένα μικρό καλάθι γεμάτο πασχαλιές, και το φως του φεγγαριού έλουζε το πρόσωπό του με μια γλυκιά, αστρική αχτίδα.
«Τι είναι αυτό το φως που λάμπει, και γιατί είναι τόσο θλιμμένο;» ρώτησε το παιδί με μια ήρεμη φωνή που φαινόταν να ακουμπά την καρδιά του αστεριού.
Το αστέρι, μισό κρυμμένο στο σκοτάδι, απάντησε με μια σχεδόν αχνή φωνή: «Είμαι ένα αστέρι που έχασα το δρόμο μου. Δεν θυμάμαι πώς να επιστρέψω στον ουρανό.»
Το παιδί, γλυκό και αφοσιωμένο, έσκυψε κοντά του και με μια τρυφερή κίνηση το σήκωσε στην αγκαλιά του. «Μην ανησυχείς. Εγώ θα σε βοηθήσω να βρεις τον δρόμο σου.»
Οι καρδιές τους, παρά το μυστήριο της νύχτας, ένωναν το φως τους με έναν αόρατο δεσμό. Η μαγεία που προέρχονταν από την πίστη και την αγάπη τους πλημμύριζε τον αέρα, και τα λουλούδια γύρω τους άρχισαν να ανθίζουν ξανά, σαν να ήξεραν πως κάτι σημαντικό θα συνέβαινε εκείνη τη στιγμή.
Το παιδί και το αστέρι άρχισαν να περπατούν, αφήνοντας πίσω τους μια αχνή γραμμή φωτός. Καθώς προχωρούσαν, το τοπίο γύρω τους μεταμορφωνόταν – οι πασχαλιές άρχισαν να τραγουδούν με τον άνεμο και τα δέντρα αναστέναζαν από την ευτυχία τους. Κάθε τους βήμα έμοιαζε να ξυπνά απόλυτη γαλήνη, ενώ ο αέρας πλημμύριζε από μια αίσθηση αγάπης και ελπίδας.
Αλλά το ταξίδι τους δεν ήταν εύκολο. Το αστέρι, αν και φωτεινό, βρέθηκε μπροστά σε πολλές δοκιμασίες. Έπρεπε να διασχίσουν το Δάσος των Ψιθυριστών, όπου τα κλαδιά των δέντρων ψιθύριζαν μυστικά που αποπροσανατόλιζαν, και να περάσουν από το ποτάμι των Σκιών, όπου τα σκοτεινά κύματα σκέπαζαν τα πάντα γύρω τους με μια παγωμένη σιωπή.
Όμως το παιδί, αφοσιωμένο και με την καρδιά του γεμάτη πίστη, καθοδήγησε το αστέρι με σιγουριά. Κάθε λέξη που έλεγε το παιδί ήταν σαν μουσική που έδινε φως και δύναμη στο αστέρι. Τελικά, όταν έφτασαν σε μια κοιλάδα γεμάτη από πολύχρωμες κληματαριές, το αστέρι σταμάτησε. Εκεί, κάτω από το φως της πανσέληνου, το αστέρι άρχισε να λάμπει πιο δυνατά από ποτέ. Σαν να αναστέναζε η γη και ο ουρανός μαζί, το φως του διαπέρασε τον αέρα και γέμισε το δάσος με χρώματα και ζωντάνια.
Η μαγεία του Πάσχα επέστρεψε. Τα αστέρια του ουρανού άρχισαν να χορεύουν με τον αέρα, και το δάσος πλημμύρισε από τη χαρά των ζώων που είχαν ξανά τη δύναμη να αγαπήσουν και να πιστέψουν. Το φως του αστεριού ξεχύθηκε παντού, αναγκάζοντας ακόμα και τα πιο σκοτεινά μέρη του κόσμου να φωτιστούν.
«Η μαγεία δεν βρίσκεται μόνο στο αυγό ή στον ουρανό,» είπε το παιδί με ένα χαμόγελο γεμάτο σοφία. «Η μαγεία είναι η αγάπη που μας ενώνει, η πίστη που μας δίνει δύναμη και το φως που γεννιέται από τις καρδιές μας.»
Το αστέρι, πλέον γεμάτο φως και δύναμη, ανήλθε στον ουρανό, γεμάτο από την αίσθηση ότι δεν ήταν μόνο του – το φως του είχε αναζωογονήσει κάθε ψυχή στη γη. Και καθώς ανέβαινε ψηλά, οι αχτίδες του σχημάτισαν έναν δρόμο γεμάτο ειρήνη και χαρά που άγγιξε κάθε καρδιά στη γη, θυμίζοντας σε όλους ότι η πραγματική μαγεία του Πάσχα γεννιέται όταν ενώνονται οι καρδιές μας και η αγάπη γίνεται το φως που καθοδηγεί τον δρόμο μας.
Για περισσότερα παραμύθια κάντε LIKE στη σελίδα μας στο FB!
Αν σας άρεσε το παραμύθι αφήστε πιο κάτω το σχόλιό σας!
Συγγραφέας: Λυδία Φαντασία
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου