Μια φορά κι έναν καιρό, σε ένα μαγευτικό δάσος γεμάτο από πυκνές συκιές, λεύκες και παλιές βελανιδιές, ζούσαν πολλά μικρά ζωάκια, γεμάτα προσμονή για την άνοιξη. Κάθε χρόνο, με την πρώτη ακτίνα του ήλιου που διέσχιζε τη γαλάζια οροφή του ουρανού, το δάσος ξυπνούσε από τον χειμώνα. Οι μυρωδιές των λουλουδιών ανέβαιναν στον αέρα σαν μικρές αχνιστές σκιές, και το τραγούδι των πουλιών γέμιζε τον αέρα, παίρνοντας τη θέση του ψυχρού αέρα του χειμώνα.
Η πρώτη που το κατάλαβε ήταν η Λίλα, η χαριτωμένη λαγουδίνα, που έτρεχε ανέμελα γύρω από τα δέντρα. Εκείνη την ημέρα, όμως, κάτι εκπληκτικό συνέβη. Τα λουλούδια άνθιζαν πιο γρήγορα από ποτέ, και ο αέρας μύριζε πιο γλυκά από οτιδήποτε είχε νιώσει ποτέ. Τα χρώματα της φύσης είχαν εντυπωσιακή φωτεινότητα, σαν ολόκληρος ο κόσμος να είχε ξαφνικά φορέσει τα πιο όμορφα του ρούχα.
«Άνοιξη!» αναφώνησε η Λίλα, και πήρε το δρόμο για τους φίλους της με γρήγορα άλματα.
Ο Τζίμης ο σκαντζόχοιρος, η Νίνα η χελώνα και η Φρίντα η αλεπού, συγκεντρωμένοι κοντά στο πεύκο, άκουσαν τη φωνή της και πλησίασαν με χαρά. Ο καθένας, με τον δικό του τρόπο, ανυπομονούσε για την αλλαγή που φέρνει η άνοιξη.
«Είναι σαν όνειρο!» είπε ο Τζίμης, κοιτάζοντας γύρω του με δέος. «Τα λουλούδια μοιάζουν να μιλούν, και τα δέντρα χορεύουν στον αέρα!»
Η Νίνα, πάντα ήρεμη και σοφή, είπε: «Η άνοιξη είναι η εποχή που η γη ξαναγεννιέται. Κάθε λουλούδι που ανθίζει φέρνει μια νέα αρχή.»
Ο Μίλτος το πουλάκι πέταξε ψηλά και τραγούδησε το τραγούδι της άνοιξης, το οποίο όλα τα ζωάκια άκουγαν με ευλάβεια:
"Η άνοιξη ήρθε, χαρούμενη και φωτεινή,
Λουλούδια ανθίζουν, παντού γύρω μια γιορτή!
Ο ήλιος λάμπει, τα δέντρα γελούν,
Η φύση ξυπνά, όλοι χορεύουν και τραγουδούν!"
Τα ζωάκια χόρευαν γύρω από τα ανθισμένα δέντρα, ακολουθώντας τον ρυθμό του τραγουδιού. Η Λίλα έκανε μικρά άλματα, η Νίνα κινούνταν αργά και με χάρη, ενώ η Φρίντα γυρνούσε γύρω-γύρω κάνοντας φιγούρες. Όλοι μαζί γελούσαν και ανατρίχιαζαν από τη χαρά της στιγμής. Όμως, η Λίλα ένιωσε μια μικρή ανησυχία μέσα της, μια ανάγκη να κατανοήσει περισσότερο τη μαγεία αυτής της εποχής.
Η Λίλα πλησίασε την παλιά βελανιδιά του δάσους, το πιο σοφό και γηραιό δέντρο. Ήξερε ότι τα δέντρα, που ήταν μάρτυρες για αιώνες σε όλες τις αλλαγές του κόσμου, είχαν πολλές ιστορίες να διηγηθούν.
«Μπορείς να μου πεις, σοφή βελανιδιά, τι σημαίνει πραγματικά η άνοιξη;» ρώτησε η Λίλα, καθώς καθόταν στη σκιά του τεράστιου κορμού.
Η βελανιδιά, με την αρχαία φωνή της, άρχισε να μιλάει. «Η άνοιξη είναι το σύμβολο της αναγέννησης, της νέας αρχής και της δύναμης της φύσης. Είναι η εποχή που όλα γύρω μας επαναφέρουν τη ζωή. Όμως, η άνοιξη μας διδάσκει και κάτι άλλο: ότι η αλλαγή δεν είναι πάντα εύκολη, αλλά είναι απαραίτητη για την ανάπτυξή μας. Η γη, το νερό, ο αέρας, όλα αναγεννιούνται, αλλά χρειάζονται χρόνο και φροντίδα για να το καταφέρουν.»
Η Λίλα ένιωσε ένα νέο φως να τη γεμίζει. Η άνοιξη δεν ήταν μόνο μια γιορτή, ήταν και μια προτροπή για τη ζωή να προχωρήσει, να ξαναγεννηθεί, να ανανεωθεί με κάθε δυνατότητα.
Στο μεταξύ, τα άλλα ζωάκια συνέχιζαν να χορεύουν και να γελούν γύρω από το πεύκο, αλλά και αυτά άρχισαν να κατανοούν τη σημασία της εποχής. Ο Τζίμης, γεμάτος ενέργεια, άρχισε να λέει στους φίλους του: «Η άνοιξη μας καλεί να είμαστε καλύτεροι, να μάθουμε από τις δυσκολίες και να βρούμε τον τρόπο να αναγεννηθούμε, όπως τα λουλούδια και τα δέντρα.»
«Ναι,» είπε η Νίνα με τη σοφή της φωνή. «Η άνοιξη είναι για όλους μας μια δεύτερη ευκαιρία. Όπως το χώμα που ανανεώνεται, έτσι κι εμείς μπορούμε να ανανεώσουμε τη ζωή μας.»
Και όλοι μαζί, με τις καρδιές γεμάτες από νέες συνειδητοποιήσεις, αποφάσισαν να κάνουν κάτι ξεχωριστό: Να φυτέψουν δέντρα και λουλούδια σε όλο το δάσος, για να γιορτάσουν την αναγέννηση και τη νέα ζωή. Μέσα από αυτή τη συνεργασία, έμαθαν ότι η πραγματική μαγεία δεν βρίσκεται μόνο στην ομορφιά της φύσης, αλλά και στην ικανότητά τους να δημιουργούν κάτι νέο με τη δύναμη της φιλίας και της αγάπης.
«Η άνοιξη,» είπε η Λίλα, «είναι για εμάς το πιο όμορφο μάθημα: Όταν συνεργαζόμαστε και αγαπάμε ο ένας τον άλλο, μπορούμε να κάνουμε τον κόσμο γύρω μας ακόμα πιο όμορφο.»
Και έτσι, το δάσος έγινε πιο ζωντανό από ποτέ. Τα ζωάκια το γέμισαν με λουλούδια, τραγούδια και γέλια, και το δάσος τους έγινε ένας τόπος όπου η ελπίδα και η αναγέννηση ζούσαν για πάντα. Η άνοιξη δεν ήταν μόνο μια εποχή του χρόνου, ήταν μια διαρκής υπόσχεση ότι πάντα υπάρχει χώρος για καινούργια ξεκινήματα και για την καλοσύνη του κόσμου που μπορούμε να δημιουργήσουμε, αν βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον.
Για περισσότερα παραμύθια κάντε LIKE στη σελίδα μας στο FB!
Αν σας άρεσε το παραμύθι αφήστε πιο κάτω το σχόλιό σας!
Συγγραφέας: Λυδία Φαντασία
.jpg)
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου