Μια φορά κι έναν καιρό, σε ένα δάσος που είχε τη δύναμη να μιλάει, ζούσε η μικρή Λίλια, μια νεράιδα γεμάτη ευγένεια και μαγεία. Το δάσος γύρω της άνθιζε με τα πιο λαμπερά λουλούδια και κάθε αέρας ήταν γεμάτος με μυρωδιές που έμοιαζαν να προέρχονται από το πιο γλυκό όνειρο.
Η Λίλια όμως, αν και αγαπούσε το δάσος της και τα όμορφα πλάσματα γύρω της, είχε έναν πόθο βαθιά στην καρδιά της: ήθελε φτερά. Όχι απλά φτερά, αλλά φτερά που θα έλαμπαν σαν τα αστέρια στον ουρανό, φτερά που θα την οδηγούσαν πέρα από τα όρια του δάσους, σε έναν κόσμο γεμάτο θαύματα και μαγεία.
Κάθε νύχτα, όταν το φεγγάρι έλαμπε ψηλά στον ουρανό, η Λίλια έβλεπε τα αστέρια να χορεύουν και τα όνειρά της να ταξιδεύουν μαζί τους. Ήξερε πως κάπου εκεί έξω υπήρχε ένα μυστικό που θα της έδινε τη δύναμη να πετάξει, να ανακαλύψει την αληθινή της μαγεία.
Μια μέρα, καθώς περιπλανιόταν βαθιά μέσα στο δάσος, είδε κάτι που δεν είχε ξαναδεί ποτέ. Μια πεταλούδα, με φτερά που έλαμπαν σε όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου, πετούσε γύρω από τα δέντρα, δημιουργώντας μια λάμψη που άφηνε πίσω της ίχνη από φως. Η πεταλούδα πλησίασε τη Λίλια και μίλησε με φωνή που έμοιαζε να έρχεται από το ίδιο το σύμπαν:
"Λίλια," είπε με μια γλυκιά και μυστηριώδη φωνή, "έχεις έναν μαγικό χαμόγελο που φωτίζει το δάσος, αλλά ξέρω ότι το όνειρό σου είναι να πετάξεις ψηλά, σαν τα αστέρια στον ουρανό. Αν θέλεις φτερά που θα λάμπουν, πρέπει να ανακαλύψεις το μυστικό του Ουράνιου Τόξου. Κάθε χρώμα του εκπροσωπεί μια αρετή που βρίσκεται βαθιά μέσα σου. Εάν καταφέρεις να αναγνωρίσεις κάθε αρετή και να την αφήσεις να μεγαλώσει μέσα σου, τα φτερά σου θα αναδυθούν από την καρδιά σου."
Η Λίλια ένιωσε μια ανατριχίλα από τη μαγεία των λόγων της πεταλούδας και αμέσως αποφάσισε να ακολουθήσει τον δρόμο του Ουράνιου Τόξου.
Περπατώντας στο σκοτεινό δάσος, η Λίλια αντίκρισε το πρώτο χρώμα του Ουράνιου Τόξου: το βαθύ κόκκινο. Κάθε βήμα της έμοιαζε να την οδηγεί πιο κοντά στην καρδιά της.
"Το κόκκινο," είπε η πεταλούδα με μία φωνή που έμοιαζε να έρχεται από το ίδιο το φως, "αντιπροσωπεύει την αγάπη. Κάθε φορά που αγαπάς, η καρδιά σου φλέγεται με μία φωτεινή φλόγα. Την ένιωσες ποτέ, Λίλια;"
Η Λίλια έβαλε το χέρι της στην καρδιά της και ξαφνικά ένιωσε μια θερμή αίσθηση, σαν την πρώτη αγκαλιά της μητέρας της, σαν την προστασία που προσφέρει η ίδια η γη. Το κόκκινο φως της έλουσε και τη συνόδευσε στην πορεία της.
Συνεχίζοντας, η Λίλια είδε το πορτοκαλί. "Αυτό το χρώμα," είπε η πεταλούδα, "είναι η χαρά. Κάθε φορά που γελάς, η καρδιά σου γεμίζει με φως και ζωντάνια."
Η Λίλια θυμήθηκε τις στιγμές που το δάσος την είχαν γεμίσει με γέλιο, όταν έπαιζε με τα μικρά ζώα του και τα λουλούδια. Ολόκληρη η γη γύρω της αντήχησε με φως και χαρά.
Περνώντας από το κίτρινο, το πράσινο, το μπλε και το μωβ, η Λίλια ένιωσε την καρδιά της να φλέγεται από αρετές που έμοιαζαν να έχουν πάντα εκεί, αλλά ποτέ δεν τις είχε αναγνωρίσει τόσο καθαρά. Η ελπίδα, η ευγένεια, η ειρήνη και η σοφία την πλημμύρισαν με μια βαθιά αίσθηση δύναμης και αυτογνωσίας.
Τότε, όταν έφτασε στο τέλος του Ουράνιου Τόξου, η Λίλια έκλεισε τα μάτια της και ένιωσε κάτι μαγικό. Από την καρδιά της άρχισαν να αναδύονται φτερά, φωτεινά και πολύχρωμα, γεμάτα από τα χρώματα του Ουράνιου Τόξου. Δεν ήταν απλώς φτερά για να πετάξει, αλλά φτερά που περιείχαν όλη τη δύναμη των αρετών που είχε ανακαλύψει μέσα της.
Με τα φτερά της, η Λίλια πέταξε ψηλά στον ουρανό, περνώντας μέσα από τα αστέρια και τα σύννεφα. Ναι, επιτέλους είχε βρει τη μαγεία που έψαχνε τόσο καιρό – όχι μόνο στο εξωτερικό, αλλά βαθιά μέσα στην καρδιά της.
Η Λίλια, η νεράιδα με τα φωτεινά φτερά, μπορούσε πλέον να πετάξει όχι μόνο στον ουρανό, αλλά και στην ψυχή κάθε πλάσματος που συναντούσε. Είχε μάθει το μεγαλύτερο μυστικό: η αληθινή μαγεία είναι να αναγνωρίζεις τις αρετές που κρύβεις μέσα σου. Έτσι, με το φως της καρδιάς της, φώτιζε τις ψυχές των άλλων, ξυπνώντας την αγάπη και την καλοσύνη που υπήρχαν μέσα τους, και κάνοντας τον κόσμο πιο φωτεινό και γεμάτο ελπίδα.
Για περισσότερα παραμύθια κάντε LIKE στη σελίδα μας στο FB!
Αν σας άρεσε το παραμύθι αφήστε πιο κάτω το σχόλιό σας!
Συγγραφέας: Λυδία Φαντασία
.jpg)
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου