Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΣΚΥΛΟΥ

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένας χωρικός κι είχε έναν πιστό και έξυπνο σκύλο. Έναν πολύ προκομμένο σκύλο.

Ήξερε να κυνηγάει, να οδηγεί το κοπάδι µε τα πρόβατα στη βοσκή, να φυλάει άγρυπνα το σπίτι για να μην πλησιάζουν οι κλέφτες και οι κακοί άνθρωποι. 

Μα, όπως όλα τα πλάσματα στη γη, έτσι και ο σκύλος της ιστορίας µας, ήλθε ο καιρός που γέρασε. ∆εν μπορούσε πια να κυνηγήσει κι ούτε να οδηγήσει το κοπάδι στη βοσκή. Το µόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να γαυγίζει, όταν πλησίαζε κανένας ξένος. Ο χωρικός, όμως, ήταν κακός και αχάριστος άνθρωπος. Όταν είδε ότι ο σκύλος γέρασε, άρχισε να του φέρνεται άσχημα. ∆εν του έδινε να φάει όπως πριν, του πετούσε κάπου - κάπου κανένα ξεροκόμματο και πολλές φορές τον κλωτσούσε. 

-Φύγε από μπροστά µου να µη σε βλέπω, παλιόσκυλο! του έλεγε. ∆ε µου χρειάζεσαι πια!

Πολλές φορές περνούσαν πολλές μέρες χωρίς να του δώσει ούτε ένα κομμάτι ψωμί να φάει. Και θα είχε πεθάνει το δυστυχισμένο σκυλί, αν δεν το λυπόνταν οι γείτονες και προπαντός τα παιδιά, που του έδιναν πρόθυμα ένα κομμάτι από το ψωμί τους. 

-∆εν το λυπάσαι το καημένο το ζώο; είπε μια μέρα ένας γείτονας στο χωρικό. Ουρλιάζει από την πείνα... 

-Γιατί να το λυπηθώ; απάντησε εκείνος. Να του δώσω άδικα το ψωμί µου, αφού δε µου χρειάζεται σε τίποτε; 

Ένα βράδυ πλησίασαν στο σπίτι του χωρικού μερικοί ληστές. Ο σκύλος τους πήρε είδηση µα δε γαύγισε. «Αφού µου φέρνεται άσχημα κι είναι τόσο αχάριστος, σκέφτηκε, θα του φερθώ κι εγώ άσχημα. Θ' αφήσω τους ληστές να τον κλέψουν, για να καταλάβει πόσο χρήσιμος είμαι ακόμα!».

Έτσι οι ληστές πήραν µε την ησυχία τους όλα τα λεφτά του χωρικού κι όταν το πρωί ξύπνησε και είδε άδειο το σεντούκι του, από την πολλή στενοχώρια του πέθανε!

Για περισσότερα παραμύθια κάντε LIKE στη σελίδα μας στο FB!

Αν σας άρεσε το παραμύθι αφήστε πιο κάτω το σχόλιό σας! 

Από το βιβλίο "Αισώπου Μύθοι", Αφοί Στρατίκη-Εκδόσεις