Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΤΟΥ ΓΑΪΔΑΡΟΥ

Κάποτε, στο μεγάλο δάσος έπεσε μια βαριά αρρώστια και τα ζώα άρχισαν να πεθαίνουν το ένα μετά το άλλο. Τα υπόλοιπα κρύφτηκαν τρομαγμένα στις φωλιές τους και φοβόνταν να βγουν για να πιουν και νερό ακόμα. 

Μια μέρα, το λιοντάρι, σαν βασιλιάς που ήταν, αποφάσισε να καλέσει σε συμβούλιο όλα τα ζώα για να σκεφτούν τι πρέπει να κάνουν ώστε να γλυτώσουν. 

-Ακούστε, τους είπε, κάποιο απ' όλα τα ζώα έχει κάνει μια μεγάλη αμαρτία και γι' αυτό οι θεοί αποφάσισαν να µας τιμωρήσουν και µας έριξαν αυτή τη μεγάλη αρρώστια. Θα πούµε, λοιπόν, όλοι τα κρίματα µας εδώ και το ζώο που έκανε τη μεγαλύτερη αμαρτία θα το σκοτώσουµε, για να ευχαριστήσουµε τους θεούς και να σταματήσει να µας θερίζει αυτή η κακιά αρρώστια. Συμφωνείτε; 

Όλα τα ζώα συμφώνησαν. 

-Λοιπόν, αρχίζω πρώτος εγώ, είπε το λιοντάρι. Έχω φάει πολλά αθώα αρνάκια, όμως, σας ορκίζομαι, δεν έφαγα κανέναν τσοπάνο στη ζωή µου. 

-Μα!... τι λέτε μεγαλειότατε! του είπε ο λύκος. Αυτή δεν είναι αμαρτία! ∆εν έπρεπε ούτε να το πείτε ότι φάγατε μερικά αρνάκια. Τα αρνάκια έχουν γεννηθεί για να τα τρώμε... 

-Ναι, ναι! συμφώνησαν τα άλλα ζώα. ∆εν είσαι αμαρτωλός βασιλιά µας! 

-Θα σας πω κι εγώ τα κρίματά µου, πήρε το λόγο η αλεπού. Έχω µπει σε πολλά κοτέτσια κι έχω φάει πολλά κοτόπουλα. Λέτε να είναι μεγάλη αμαρτία αυτή; 

-Για στάσου κυρά Μαριώ, της είπε το λιοντάρι. Αν δε φας εσύ τα κοτόπουλα ποιος θα τα φάει, εγώ; Τα κοτόπουλα γεννήθηκαν για να τα τρώνε οι αλεπούδες... ∆ε βρίσκω να έκανες καμιά αμαρτία. ∆εν ξέρω τι γνώμη έχουν οι άλλοι... 

-Συμφωνούμε! βιάστηκε να πει ο λύκος. Αλίμονο τώρα αν κατηγορήσουµε την αλεπού για μερικά κοτοπουλάκια.

Έτσι, όταν ήλθε η σειρά του λύκου να πει τα κρίματά του, όλα τα ζώα τον συγχώρεσαν. Το ίδιο έγινε µε την αρκούδα, µε την τίγρη, µε το τσακάλι και τα άλλα ζώα... Και να που ήλθε η σειρά του γαϊδάρου να πει τα κρίματά του. 

-Εγώ... χµ, έκανα ένα αμάρτημα μια μέρα, τους είπε. Έφαγα μια τούφα χορτάρι από το χωράφι του γείτονα... Αυτό είναι το κρίμα µου και σας το λέω. 

-Πω... πω! έκανε ο λύκος. Έκλεψες μια τούφα από το χορτάρι του γείτονα;

-Μα... αυτό είναι μεγάλη αμαρτία! φώναξε το λιοντάρι. Η πιο μεγάλη αμαρτία που έχω ακούσει. 

-Ναι, ναι! συμφώνησαν όλα τα ζώα. Και όλα τα ζώα που είχαν κάνει τόσες και τόσες αμαρτίες, έπεσαν πάνω στον αθώο γαϊδαράκο και τον έφαγαν. 

Αυτό συµβαίνει και στους ανθρώπους. Πολλές φορές την πληρώνουν οι αθώοι. Οι μεγάλοι αμαρτωλοί κατορθώνουν να κρύβονται. Όμως, αυτούς θα τους τιμωρήσει οπωσδήποτε μια μέρα ο Θεός.

Για περισσότερα παραμύθια κάντε LIKE στη σελίδα μας στο FB!

Αν σας άρεσε το παραμύθι αφήστε πιο κάτω το σχόλιό σας! 

Από το βιβλίο "Αισώπου Μύθοι", Αφοί Στρατίκη-Εκδόσεις