Η Νεφέλη κοιμόταν ήρεμα, αλλά τα όνειρά της ήταν γεμάτα θολές εικόνες και ήχους από έναν κόσμο που φαινόταν να έχει ξεχάσει τη μαγεία του. Η άνοιξη, το αγαπημένο της κομμάτι του κόσμου, είχε παγώσει, και το μικρό κορίτσι αισθανόταν την απουσία της σαν ένα βάρος στην καρδιά της. Τα λουλούδια, που συνήθως γέμιζαν τον αέρα με αρώματα, είχαν μαραθεί και οι πεταλούδες που τόσο αγαπούσε δεν πετούσαν πια.
Αλλά αυτή τη νύχτα, καθώς το φως του φεγγαριού έμπαινε από το παράθυρό της και άγγιζε τα μαξιλάρια της, ένιωσε ένα ελαφρύ αεράκι να την ξυπνάει. Ήταν σαν να την καλούσε κάποιος. Άνοιξε τα μάτια της και είδε μια φευγαλέα λάμψη στον αέρα, σαν φως που γλιστρούσε ανάμεσα στα σκοτάδια του δωμάτιού της. Μια μικρή πεταλούδα, με φτερά που γυάλιζαν σαν διάφανο χρυσό, πετούσε γύρω της, δημιουργώντας σπινθηρίσματα φωτός που χόρευαν στην ατμόσφαιρα.
Η πεταλούδα προσγειώθηκε μπροστά της, τα φτερά της να τρεμοπαίζουν σαν μικρές φωτιές. Με φωνή ψιθυριστή και γεμάτη απόκοσμο βάρος, της είπε:
"Νεφέλη… Ο κόσμος γύρω σου έχει παγώσει, η άνοιξη έχει φυλακιστεί στην Σιωπηλή Ομίχλη και οι πεταλούδες δεν χορεύουν πια. Ο μόνος τρόπος για να σπάσουμε τη μαγεία αυτής της ομίχλης… είναι να ανακαλύψεις το κρυμμένο φως μέσα σου. Μόνο εσύ μπορείς να την απελευθερώσεις."
Η Νεφέλη ένιωσε έναν ψυχρό αέρα να διαπερνά την καρδιά της και την ανησυχία να την καταβάλλει. Αλλά κάτι στην αίσθηση του αέρα, κάτι στη φωνή της πεταλούδας την έκανε να πιστέψει πως είχε έναν σκοπό, μια αποστολή που έπρεπε να ολοκληρώσει.
"Πού να πάω;" ρώτησε με θάρρος.
"Ακολούθησέ με, και θα σε καθοδηγήσω." Η πεταλούδα άνοιξε τα φτερά της και πέταξε έξω από το παράθυρο. Η Νεφέλη έτρεξε πίσω της, και σύντομα βρέθηκαν να πετούν πάνω από το χωριό, το οποίο φαινόταν ξαφνικά εγκαταλελειμμένο, σαν να είχε ξεχάσει τη ζωή του. Τα δέντρα ήταν άψυχα, τα λουλούδια μαραμένα και το σύμπαν γύρω τους βυθισμένο σε μία ενοχλητική σιωπή.
Καθώς πετούσαν, η Νεφέλη παρατήρησε πως η νύχτα δεν είχε το συνηθισμένο της φως. Ο ουρανός, γεμάτος αστερισμούς, φαινόταν να έχει σκοτεινιάσει, σαν να ηλιακή ακτίνα να είχε σταματήσει να τρυπά το σκοτάδι. Η πεταλούδα την οδήγησε μέχρι το σκοτεινότερο μέρος του δάσους, εκεί όπου οι σκιές των δέντρων έμοιαζαν να πνίγουν κάθε ελπίδα.
Σε ένα ανοιχτό ξέφωτο, η Νεφέλη είδε τη Μάγισσα της Άνοιξης, να στέκεται μπροστά από μία τεράστια, γυάλινη σφαίρα που αιωρούνταν στον αέρα, γεμάτη με ασημένια σύννεφα που φάνταζαν σαν νυχτερινός ουρανός σε καταιγίδα.
Η μάγισσα είχε τα μαλλιά της λευκά σαν χιόνι και τα μάτια της γεμάτα θλίψη και σοφία, όπως αυτά που έχουν οι πιο αρχαίοι θρύλοι. Η σφαίρα την περιέβαλλε με την ενέργειά της, αλλά ήταν φανερό ότι η δύναμή της είχε εξασθενήσει. Τα σύννεφα μέσα της κρύβονταν από μια μαύρη, παγωμένη λάμψη, ενώ η άνοιξη, που κάποτε γεννιόταν από τα χέρια της, ήταν χαμένη.
"Η άνοιξη δεν μπορεί να γεννηθεί φέτος", είπε η μάγισσα με φωνή σαν να προερχόταν από πολύ μακριά. "Η πίστη μου στις ομορφιές της φύσης, η πίστη στις μικρές στιγμές που ζωντανεύουν τον κόσμο, έχει χαθεί. Χρειάζομαι την αθωότητα και την πίστη ενός παιδιού για να αναγεννηθεί η μαγεία."
Η Νεφέλη ένιωσε μία ζεστασιά στην καρδιά της, σαν να ξαναβρίσκει το φως που είχε κρυφτεί βαθιά μέσα της. "Αν πιστέψεις ξανά, αν αποδεχτείς τις μικρές χαρές, θα δεις την άνοιξη να επιστρέφει. Μπορούμε να το κάνουμε μαζί."
Η μάγισσα την κοίταξε με απορία, και τότε η Νεφέλη ένιωσε μία αίσθηση κατανόησης να γεμίζει την ατμόσφαιρα. Η πεταλούδα άρχισε να χορεύει γύρω από τη σφαίρα, και το σκοτάδι έδειχνε να υποχωρεί. Αργά αλλά σταθερά, το φως της άνοιξης επέστρεφε στην καρδιά της φύσης. Η μάγισσα έκλεισε τα μάτια της, και για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό, ένιωσε την πίστη της να αναβιώνει.
"Έχεις σώσει τον κόσμο, Νεφέλη," είπε η μάγισσα με δάκρυα στα μάτια. "Μου έδειξες την πραγματική δύναμη: την πίστη, την αγάπη και την ελπίδα. Δεν είναι μόνο οι εποχές που έρχονται και φεύγουν. Είναι οι καρδιές μας που τα κρατούν ζωντανά."
Η Νεφέλη χαμογέλασε, και για πρώτη φορά, ένιωσε την πλήρη μαγεία του κόσμου γύρω της. Η άνοιξη είχε επιστρέψει, αλλά αυτή τη φορά, δεν θα έφευγε ποτέ ξανά.
Για περισσότερα παραμύθια κάντε LIKE στη σελίδα μας στο FB!
Αν σας άρεσε το παραμύθι αφήστε πιο κάτω το σχόλιό σας!
Η Έρη Χριστοφορίδου, γνωστή ως Λυδία Φαντασία, ζωντανεύει με το όνομά της κόσμους γεμάτους μαγεία και όνειρα. Κάθε παραμύθι της είναι μια πύλη προς την αστείρευτη φαντασία, εκεί όπου η μαγεία χορεύει με τα χρώματα της καρδιάς.
© [2025] [Έρη Χριστοφορίδου]
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου