Μια φορά και έναν καιρό, σε μια όμορφη χώρα που την έλεγαν Ελλάδα, οι άνθρωποι ζούσαν κάτω από την σκιά ενός μεγάλου τυράννου. Χρόνια και χρόνια ζούσαν χωρίς ελευθερία, λαχταρώντας τη μέρα που θα μπορούσαν να ζήσουν ελεύθεροι και να δημιουργούν όνειρα χωρίς φόβο.
Μια γλυκιά παιδούλα ονόματι Άννα μεγάλωνε σε ένα μικρό χωριό. Η Άννα αγαπούσε την πατρίδα της και άκουγε ιστορίες από τη γιαγιά της για τους αρχαίους Έλληνες ήρωες, οι οποίοι πολέμησαν για την ελευθερία τους. Κάθε βράδυ, η γιαγιά της της έλεγε για τον Λεωνίδα, την Σπάρτη και τη θρυλική ναυμαχία της Σαλαμίνας. Η Άννα ένιωθε μια φλόγα στην καρδιά της κάθε φορά που άκουγε αυτές τις ιστορίες και ήξερε ότι μια μέρα θα ερχόταν η ώρα που θα έπρεπε να παλέψουν και οι ίδιοι για την ελευθερία.
Στις 25 Μαρτίου του 1821, ο ήλιος ανέτειλε πιο φωτεινά από ποτέ. Οι καμπάνες των εκκλησιών χτυπούσαν χαρμόσυνα και οι άνθρωποι συγκεντρώνονταν στην πλατεία του χωριού. Η Άννα, κρατώντας τη σημαία της Ελλάδας, ένιωθε την καρδιά της να χτυπά δυνατά. Είχε αποφασίσει να συμμετάσχει και αυτή στον αγώνα για ελευθερία.
«Πετάτε ψηλά τις σημαίες!» φώναξε ο πατέρας της και όλοι ετοιμάστηκαν να ακολουθήσουν το σχέδιο. Οι άντρες, οι γυναίκες και τα παιδιά συγκεντρώθηκαν και ορκίστηκαν να πολεμήσουν για την ελευθερία τους.
Μαζί τους, ήταν και πολλοί ήρωες, όπως ο Κολοκοτρώνης και ο Νικηταράς. Όλοι ένωσαν τις δυνάμεις τους και άρχισαν να αγωνίζονται εναντίον των τυράννων. Κάθε μάχη ήταν δύσκολη, αλλά η αγάπη τους για την πατρίδα τους έδινε κουράγιο. Η Άννα, ακόμη και με την μικρή της ηλικία, έβρισκε τρόπους να βοηθά.
Ήταν μια σκληρή και τρομακτική περίοδος. Αλλά η πίστη τους στους ήρωες του παρελθόντος και η ελπίδα τους για ένα καλύτερο μέλλον τους κρατούσε ενωμένους.
Σιγά-σιγά, οι αγώνες τους απέφεραν καρπούς. Ο κόσμος άρχισε να πιστεύει ότι η ελευθερία δεν ήταν πια ένα μακρινό όνειρο. Στην καρδιά κάθε Έλληνα φούντωνε πλέον η φλόγα της ελπίδας.
Τελικά, η μέρα της νίκης ήρθε! Οι Έλληνες κέρδισαν και ο τυραννικός ζυγός καταλύθηκε. Όλοι γιόρτασαν, κλείνοντας τα μάτια και ευχαριστώντας τους ήρωες που έπεσαν για την ελευθερία τους. Η Άννα, με δάκρυα στα μάτια και χαμόγελο στο πρόσωπο, κρατούσε τη σημαία της Ελλάδας ψηλά, νιώθοντας περήφανη και ελεύθερη.
Από τότε και για πάντα, η 25η Μαρτίου θα ήταν μέρα γιορτής και μνήμης, για τους ήρωες που αγάπησαν την ελευθερία και για όλους εκείνους που παλεύουν να ονειρεύονται σε έναν κόσμο ελεύθερο!
Για περισσότερα παραμύθια κάντε LIKE στη σελίδα μας στο FB!
Αν σας άρεσε το παραμύθι αφήστε πιο κάτω το σχόλιό σας!
Συγγραφέας: Λυδία Φαντασία
.jpg)
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου