Η ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ ΑΣΤΕΡΙ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ

Μια φορά κι έναν καιρό, σε ένα μικρό, ξεχασμένο χωριό που κρυβόταν ανάμεσα σε αμέτρητα δάση και φωτεινά λιβάδια, ζούσε ένα μικρό κορίτσι με το όνομα Μαργαρίτα. Το πρόσωπό της ήταν πάντα γεμάτο χαμόγελα και τα μάτια της είχαν την αθωότητα της αυγής. Κάθε βράδυ, καθώς ο ουρανός βυθιζόταν στο σκοτάδι, η Μαργαρίτα καθόταν κάτω από την πανσέληνο, και κοίταζε το αγαπημένο της αστέρι, που πάντα φώτιζε το σκοτάδι με μια μοναδική λάμψη. Ήταν το πιο λαμπερό αστέρι, το «αστέρι της καρδιάς» όπως το αποκαλούσε.

Αυτό το αστέρι, λέγονταν πως δεν ήταν σαν τα υπόλοιπα. Είχε μαγικές δυνάμεις και λάμπει πιο φωτεινά όταν κάποιος το αγαπά πραγματικά και το μοιράζεται με άλλους. Κάθε βράδυ, το αστέρι έστελνε στο κορίτσι ένα απαλό φως, σαν να το αγκάλιαζε και να της έλεγε «καληνύχτα, αγαπημένη μου Μαργαρίτα».

Αλλά μια νύχτα, καθώς κοιτούσε το αστέρι να λάμπει, η Μαργαρίτα σκέφτηκε κάτι που την έκανε να νιώσει γεμάτη θαυμασμό: "Αν το αστέρι είναι τόσο λαμπερό, ίσως πρέπει να το μοιραστώ με όλους και να τους δείξω τη μαγεία του."

Με αυτό το όμορφο σχέδιο, το κορίτσι πήγε στο κήπο του σπιτιού της, όπου τα λουλούδια ήταν τόσο πολύχρωμα που φαίνονταν να έχουν κλέψει τη λάμψη του ήλιου. Μαζεύοντας τα πιο λαμπερά και μαγικά άνθη, άρχισε να πλέκει ένα μπουκέτο με φωτεινά λουλούδια, που είχαν τόσο ισχυρή αίσθηση μαγείας, που έμοιαζαν να αναστενάζουν από χαρά.

Κρατώντας το μπουκέτο, η Μαργαρίτα βγήκε από το σπίτι της και περπάτησε στα ήσυχα δρομάκια του χωριού. Τα βήματά της άφηναν πίσω τους μικρές λάμψεις από φως, σαν να έσβηναν τα σκοτάδια της νύχτας και το μπουκέτο της άρχισε να ακτινοβολεί με μια γλυκιά, ζεστή λάμψη.

Κάθε φορά που συναντούσε κάποιους στο δρόμο, τους χαμογελούσε και τους έλεγε με μια φωνή γεμάτη μαγεία: «Δείτε! Το αστέρι μας! Είναι το πιο λαμπερό στον ουρανό, και η λάμψη του ανήκει σε όλους μας!». Και τότε, όλοι οι άνθρωποι του χωριού σήκωναν το βλέμμα τους στον ουρανό και έβλεπαν το αγαπημένο αστέρι να λάμπει πιο φωτεινά, φωτίζοντας όχι μόνο τον ουρανό, αλλά και τις καρδιές τους.

Αλλά κάτι ακόμα πιο μαγικό συνέβη. Κάθε φορά που η Μαργαρίτα μοιραζόταν το αστέρι με κάποιον, το αστέρι άρχιζε να λάμπει με νέες, υπέροχες χρωματικές ανταύγειες, που έμοιαζαν με πολύχρωμες ακτίνες φωτός. Και τότε, όλοι οι κάτοικοι του χωριού ένιωθαν μια μαγική ζεστασιά στην καρδιά τους, σαν να είχαν βρει μια κρυφή δύναμη.

Σύντομα, το αστέρι άρχισε να λάμπει πιο έντονα, πιο φωτεινά, και η λάμψη του γινόταν τόσο ισχυρή, που φαινόταν να αγγίζει τα πέρατα του κόσμου. Και η Μαργαρίτα κατάλαβε το πιο όμορφο και μαγικό μυστικό: όταν μοιραζόμαστε κάτι τόσο όμορφο, αυτό αποκτά μία δύναμη που το κάνει ακόμα πιο φωτεινό και δυνατό.

Από εκείνη τη νύχτα, κάθε βράδυ, όλοι οι κάτοικοι του χωριού μαζεύονταν κάτω από τον ίδιο ουρανό και έβλεπαν το αγαπημένο τους αστέρι, το οποίο είχε γίνει πιο μαγικό από ποτέ. Όλοι γίνονταν ένα με το φως του, και η καρδιά τους γεμάτη από μια γλυκιά, φωτεινή μαγεία. Κι η Μαργαρίτα, με το γλυκό της χαμόγελο, ήξερε πως είχε ανακαλύψει το πιο πολύτιμο μυστικό στον κόσμο: η μαγεία της αγάπης και του μοιράσματος είναι το πιο δυνατό ξόρκι.

Για περισσότερα παραμύθια κάντε LIKE στη σελίδα μας στο FB!

Αν σας άρεσε το παραμύθι αφήστε πιο κάτω το σχόλιό σας!

Συγγραφέας: Λυδία Φαντασία