ΤΟ ΚΑΛΑΜΙ ΚΑΙ Η ΕΛΙΑ

Μια φορά δίπλα σε μια ελιά είχε φυτρώσει ένα καλάμι.

Η ελιά ήταν ένα μεγάλο και δυνατό δέντρο με πολλά κλαδιά που κρατούσαν τα φύλλα τους όλη τη χρονιά ενώ το καλάμι πάλι ήτανε ψηλόλιγνο με καταπράσινα στενόμακρα φύλλα και με παράξενα λουλούδια που έμοιαζαν με τσαμπιά κι είχανε το σχήμα του αδραχτιού.

Η ελιά συνέχεια έλεγε στο καλάμι:

- Τι είσαι εσύ μπροστά μου; Εγώ είμαι ένα δέντρο μεγάλο, δυνατό, ευλογημένο. Οι άνθρωποι με αγαπούν γιατί τους δίνω τις ελιές και το λάδι μου, τους δίνω κλαδιά για να ζεσταίνονται, και ξύλα για να φτιάχνουν έπιπλα. Είμαι μεγάλη, ψηλή, γερή ενώ εσύ είσαι ένα αδύναμο δεντράκι που λυγίζεις μπροστά σε όλους τους ανέμους. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς έχεις την τόλμη να είσαι δίπλα μου.

Το καλάμι που ήταν από φυσικού του ντροπαλό, άκουγε όλα αυτά που του έλεγε η ελιά χωρίς να πει τίποτα και χωρίς να θυμώνει γιατί δεν ήξερε για ποιο λόγο να καυχηθεί.

Ήρθε όμως ένας βαρύς χειμώνας κι άρχισε να φυσάει δυνατά ο αέρας τόσο πολύ που ξερίζωσε την ελιά.

Το καλάμι, όσο φυσούσε ο άνεμος, έγειρε, λυγερό όπως ήτανε προς το νερό κι έτσι ο άνεμος περνούσε από πάνω του χωρίς να το πειράξει.

Όταν η καταιγίδα σταμάτησε και ο άνεμος έπαψε να φυσάει, η ελιά απόμεινε πεσμένη στο χώμα και το καλάμι σηκώθηκε πάλι όρθιο και λυγερό, όπως και πριν.

Βλέπετε, το καλάμι ήξερε να υποχωρεί εκεί που ένιωθε ότι δεν είχε δύναμη να αντισταθεί, ενώ η ελιά πλήρωσε με τη ζωή της την υπερηφάνεια της.

Για περισσότερα παραμύθια κάντε LIKE στη σελίδα μας στο FB!

Το καλάμι και η ελιά, ο διδακτικός μύθος του Αισώπου για να μην θεωρούμε ποτέ δεδομένο πως είμαστε πιο δυνατοί από κάποιον άλλο.