Μια φορά κι έναν καιρό, σε έναν κρυμμένο από τον κόσμο κήπο, υπήρχε ένα μέρος τόσο όμορφο που κανείς δεν μπορούσε να το φανταστεί. Εδώ, τα λουλούδια δεν ήταν απλώς λουλούδια, αλλά μαγικές δημιουργίες που έλαμπαν υπό το φως του φεγγαριού και χόρευαν στον αέρα όπως χρωματιστά αστέρια. Κάθε χρόνο, την Κυριακή του Πάσχα, όταν η άνοιξη φορούσε τα πιο όμορφά της ρούχα, τα λουλούδια άνθιζαν και οι σπόροι τους πετούσαν στον αέρα σαν χρυσές πεταλούδες που ξαφνικά γίνονταν φωτεινά αστέρια, απλώνοντας φως σε κάθε γωνιά του κόσμου.
Σε αυτόν τον μαγικό κήπο ζούσε η Υακίνθη, μια πεταλούδα με φτερά τόσο μαγικά, που άλλαζαν χρώματα κάθε φορά που άγγιζαν το φως. Τα φτερά της θύμιζαν το ουράνιο τόξο μετά από μια βροχή, και έλαμπαν με μια αχτίδα που έκανε τον αέρα γύρω της να μοιάζει με χρυσή σκόνη. Η Υακίνθη δεν ήταν μια συνηθισμένη πεταλούδα. Κάθε χρόνο, όταν οι σπόροι της μαγείας του κήπου στροβιλίζονταν στον αέρα, η Υακίνθη έπαιρνε τη δική της αποστολή: να στείλει σε κάθε γωνιά του κόσμου ένα κομμάτι αυτής της απίστευτης μαγείας.
Μια μέρα, καθώς η Υακίνθη πετούσε μεταξύ των λουλουδιών που έμοιαζαν με φλογερά καπέλα από μαγικό χιόνι, είδε κάτι που την έκανε να σταματήσει απότομα στον αέρα. Εκεί, μπροστά της, στέκονταν ένας μικρός, χαρούμενος λαγός με το όνομα Λάζαρος, με τα μεγάλα κρεμαστά αυτιά του να τρέμουν από ενθουσιασμό. «Υακίνθη, έχω μια μεγάλη αποστολή!» είπε με μια φωνή γεμάτη προσμονή. «Φέτος, θέλω να γίνω ο πιο μαγικός λαγός του κόσμου και να προσφέρω σε όλα τα παιδιά ένα δώρο γεμάτο με την αληθινή μαγεία του Πάσχα!»
Η Υακίνθη κοίταξε τον Λάζαρο με τα φτερά της να τρεμοπαίζουν σαν αστέρια στον ουρανό. «Αν θέλεις να φέρεις πραγματική μαγεία στον κόσμο, θα πρέπει να ακολουθήσεις το μονοπάτι της αγάπης και της χαράς. Μόνο τότε η μαγεία του Πάσχα θα γίνει ακόμη πιο φωτεινή!» είπε και, με μία γλυκιά κίνηση των φτερών της, πέταξε γύρω του, αφήνοντας πίσω της φωτεινές αχτίδες και χρυσές σκιές που έμοιαζαν με τα ίχνη ενός ονείρου.
Ο Λάζαρος, γεμάτος ενθουσιασμό, πήρε μια βαθιά ανάσα. «Ας ξεκινήσουμε!» είπε και μαζί πέταξαν ψηλά στον ουρανό, με τα φτερά της Υακίνθης να αφήνουν πίσω τους ένα λαμπερό μονοπάτι από αστερόσκονη.
Καθώς ταξίδευαν πάνω από καταπράσινα δάση, βουνά που έμοιαζαν με χιονισμένες κορυφές από μαρμαροκόκκινους κρυστάλλους και απέραντες πεδιάδες με ανθισμένα λουλούδια που μοσχομύριζαν λεβάντα και γιασεμί, ο Λάζαρος άρχισε να μοιράζει τα δώρα του: μικρά, χρυσά καλάθια γεμάτα πασχαλινά αυγά που λαμπύριζαν σαν αστέρια. Κάθε αυγό ήταν ένα μικρό θαύμα. Κλείδωνε μέσα του μια ευχή: μια ευχή για χαρά, για υγεία, για αγάπη και ελπίδα. Τα αυγά αυτά, όμως, είχαν μια μυστική δύναμη που κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί: Όποιο παιδί τα άγγιζε, ένιωθε μέσα του μια ακτίνα φωτός που γέμιζε την καρδιά του με ζεστασιά και χαμόγελα.
Από γειτονιά σε γειτονιά, ο Λάζαρος και η Υακίνθη ταξίδευαν μέσα από νύχτες γεμάτες αστέρια, σκορπώντας την αληθινή μαγεία του Πάσχα σε κάθε παιδί του κόσμου. Οι άνθρωποι, καθώς γιόρταζαν και χόρευαν γύρω από φωτιές που ανέβαιναν ψηλά σαν μαγικά φτερά φωτός, έβλεπαν τις σκιές τους να χορεύουν στον αέρα. Τα παιδιά και οι λαγοί αντάλλασσαν χαμόγελα και γέλια, καθώς ολόκληρος ο κόσμος έμοιαζε να ζει σε έναν χορό από χρώματα και ήχους, σαν να είχε ξυπνήσει από ένα όνειρο γεμάτο ευτυχία.
Η νύχτα φωτίστηκε από αχτίδες που άφηναν πίσω τους οι πεταλούδες και τα αυγά, σαν μαγικά ίχνη του κόσμου των παραμυθιών, που ταξίδευαν στον ουρανό για να μην σβήσουν ποτέ. Και σε κάθε σπίτι που περνούσαν, οι άνθρωποι ένιωθαν ότι είχαν αποκτήσει κάτι ανεκτίμητο: ένα δώρο από την ίδια την καρδιά της άνοιξης, γεμάτο με αγάπη, ελπίδα και τη μαγεία που κρύβεται μόνο στα πιο όμορφα παραμύθια.
Σε κάθε γειτονιά, οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να πιστέψουν στην τύχη τους. Κάθε αυγό που έλαβαν ήταν σαν να απέκτησαν το πιο πολύτιμο δώρο της ζωής: την αληθινή μαγεία του Πάσχα, γεμάτη με αγάπη, ελπίδα και χαρά. Και έτσι, ο κόσμος έγινε γεμάτος με το φως αυτών των αυγών, σαν να είχε ξαφνικά γεμίσει με την ανοιξιάτικη μαγεία της καρδιάς του.
Στην πρώτη γωνιά ενός μικρού χωριού, μια μητέρα με τα παιδιά της στεκόταν μπροστά από την πόρτα του σπιτιού τους, απολαμβάνοντας τις πρώτες ακτίνες του ήλιου που έλουζαν τα λουλούδια της αυλής. Ο Λάζαρος τοποθέτησε το πρώτο καλάθι με τα χρυσά αυγά στο κατώφλι. Όταν το είδαν τα παιδιά, τα μάτια τους άνοιξαν διάπλατα, σαν να αντίκριζαν τον ίδιο τον ήλιο να ανατέλλει μπροστά τους.
«Μαμά! Κοίτα!» φώναξε ο μικρός Γιώργος, και τρέχοντας έσκυψε για να πάρει το αυγό από το καλάθι. Μόλις το άγγιξε, η ζεστή, χρυσαφένια αχτίδα που το συνόδευε γέμισε το σώμα του με μια υπέροχη αίσθηση χαράς και αγαλλίασης. Τα παιδιά χοροπηδούσαν γύρω γύρω, γελώντας και αγκαλιάζοντας το ένα το άλλο, ενώ η μητέρα τους κρατούσε το αυγό στα χέρια της και ένιωθε την αγάπη και την ελπίδα να πλημμυρίζουν την καρδιά της. «Αυτό το Πάσχα, θα είναι το πιο όμορφο για εμάς!» είπε και τα φίλησε στο μέτωπο.
Αργότερα, σε ένα άλλο σπίτι στην άκρη του χωριού, μια ηλικιωμένη γυναίκα καθόταν στη βεράντα της, κοιτώντας τον κήπο της που είχε ανθίσει με μυρωδιές από μανόλιες και τριαντάφυλλα. Ο Λάζαρος, πετώντας με τη Υακίνθη, άφησε και εκεί το καλάθι. Η γυναίκα, μόλις είδε το φωτεινό αυγό, το πήρε στα χέρια της και το κοίταξε με δάκρυα στα μάτια. Ήταν ένα αυγό χρυσό, με χρώμα τόσο ζωντανό που έμοιαζε να είναι φτιαγμένο από την ίδια τη μαγεία της άνοιξης. Μόλις το άγγιξε, μια ζεστασιά την πλημμύρισε και μια αίσθηση χαράς ξύπνησε μέσα της, σαν να αναδύθηκε από την καρδιά της μια γλυκιά ανάμνηση των παιδικών της χρόνων.
Η γυναίκα, αναστενάζοντας ευτυχισμένη, γύρισε στην εικόνα του Χριστού, που πάντα τη γέμιζε με φως και ελπίδα και ψιθύρισε με μια φωνή γεμάτη γλύκα: «Φέτος, το Πάσχα έφερε ξανά τη φωνή της χαράς και την ελπίδα στα βήματά μας.»
Πιο πέρα, στο διπλανό χωριό, μια οικογένεια μαζευόταν γύρω από το τραπέζι, έτοιμη να γιορτάσει. Όταν είδαν το φωτεινό αυγό στον κήπο τους, έτρεξαν αμέσως προς το μέρος του, με τα μάτια τους να λάμπουν από περιέργεια και χαρά. Ο πατέρας, ένας μεγάλος και γεροδεμένος άντρας με το γέλιο που ακούγονταν ως το πιο μακρινό σπίτι, άνοιξε το αυγό με προσοχή, και με ένα βλέμμα γεμάτο θαυμασμό, το κράτησε ψηλά. «Είναι σαν να κρατάω την ίδια την ανοιξιάτικη λάμψη στα χέρια μου!» είπε και το παρέδωσε στα παιδιά του, που με τη σειρά τους το άγγιξαν και άφησαν τον αέρα γύρω τους να γεμίσει με την αίσθηση της μαγείας που έφερνε.
Το ίδιο συνέβαινε παντού: σε κάθε σπίτι που περνούσαν, οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να πιστέψουν στη μαγεία που ένιωθαν μέσα τους. Κάθε αυγό ήταν σαν να απέκτησαν το πιο πολύτιμο δώρο της ζωής: την αληθινή μαγεία του Πάσχα, γεμάτη με αγάπη, ελπίδα και χαρά.
Για περισσότερα παραμύθια κάντε LIKE στη σελίδα μας στο FB!
Αν σας άρεσε το παραμύθι αφήστε πιο κάτω το σχόλιό σας!
Συγγραφέας: Λυδία Φαντασία
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου