Μια φορά κι έναν καιρό, ψηλά στον ουρανό, υπήρχε ένα μικρό αστεράκι που ήταν πολύ μόνο του. Ενώ όλα τα άλλα αστέρια λαμποκοπούσαν και γελούσαν, εκείνο ένιωθε λίγο διαφορετικό. Ήταν πολύ μικρό για να μπορεί να φτάσει τα μεγάλα αστέρια, και δεν είχε φίλους να μοιραστεί τις σκέψεις του.
Ένα βράδυ, καθώς το μικρό αστεράκι λάμπει στον ουρανό, βλέπει τη Σελήνη να ταξιδεύει ήρεμα στο σκοτεινό νυχτερινό ουρανό. Ήταν τόσο όμορφη και φωτεινή, σαν μια μεγάλη αγκαλιά που φώτιζε τα πάντα γύρω της. Το μικρό αστεράκι αποφάσισε να την πλησιάσει.
“Σελήνη, σε παρακαλώ, γιατί είμαι τόσο μικρό και μοναχικό; Θα μπορούσες να μου πεις πώς να λάμψω πιο φωτεινά;” ρώτησε το αστεράκι με τρυφερότητα.
Η Σελήνη κοίταξε το μικρό αστεράκι με ζεστό βλέμμα και του απάντησε: "Αγαπημένο μου αστεράκι, δεν έχει σημασία πόσο μικρό ή μεγάλο είσαι. Αυτό που πραγματικά μετράει είναι το φως που έχεις μέσα σου. Όταν λάμπεις με την καρδιά σου, φωτίζεις όχι μόνο τον ουρανό, αλλά και τις καρδιές των άλλων. Είσαι ήδη φωτεινό με τον τρόπο που είσαι."
Το μικρό αστεράκι ένιωσε ζεστασιά στην καρδιά του. Δεν χρειαζόταν να είναι το μεγαλύτερο ή το πιο φωτεινό, αρκούσε να είναι ο εαυτός του. Και εκείνη τη νύχτα, το αστεράκι λάμπει πιο φωτεινά από ποτέ, γιατί γνώρισε πως η αληθινή ομορφιά έρχεται από μέσα μας, από την αγάπη και τη μοναδικότητά μας.
Από εκείνη τη στιγμή, το μικρό αστεράκι δεν ένιωσε ποτέ ξανά μόνο του. Κάθε νύχτα, όταν κοιτούσε τη Σελήνη, ήξερε πως δεν ήταν μόνο του στον ουρανό. Είχε φίλους γύρω του – και πιο σημαντικό, είχε το φως της καρδιάς του να τον καθοδηγεί.
Για περισσότερα παραμύθια κάντε LIKE στη σελίδα μας στο FB!
Αν σας άρεσε το παραμύθι αφήστε πιο κάτω το σχόλιό σας!
Συγγραφέας: Λυδία Φαντασία
.jpg)
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου