ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ : ΤΑ ΚΑΤΣΙΚΑΚΙΑ ΚΑΝΟΥΝ ΑΠΕΡΓΙΑ

Το ξημέρωμα βρήκε τον αρχηγό των κατσικιών, τον Κατσικοατσίδα, να κάνει βόλτες, με σκυφτό κεφάλι, πέρα δώθε στο μακρύ κατσικόδρομο.

Κάποια στιγμή ανέβηκε σε μια μεγάλη πέτρα κι έβαλε μια δυνατή κατσικοκραυγή. Κατσίκες, κατσικάκια, τράγοι και γίδες μαζεύτηκαν γύρω του.

-Ήρθε η άνοιξη! Το Πάσχα πλησιάζει! είπε με βροντερή φωνή.

Χάιδεψε το μακρύ του μούσι σκεφτικός και συνέχισε:

-Και όπως ίσως ξέρετε, οι άνθρωποι έχουν το έθιμο μετά από σαράντα μέρες νηστείας, να γιορτάζουν το Πάσχα γύρω από έναν οβελία. Και ξέρετε τι σημαίνει αυτό;

Τα κατσικάκια έδειχναν ανήσυχα κι άρχισαν τη μουρμούρα: “Οβελία; Τι οβελία;” “Να, οβελία, δηλαδή αρνάκι στη σούβλα!” “Πω πω! Δηλαδή και κατσικάκι;” “Δηλαδή… ναι! Τι να σου λέω τώρα...” “Δε θέλω ούτε να το σκέφτομαι!”

-Για αυτό, λοιπόν, συνέχισε ο Κατσικοατσίδας, με τη βροντερή του φωνή, προτείνω να διαμαρτυρηθούμε.

Όλοι συμφώνησαν αμέσως. Χτύπησαν παλαμάκια κι άρχισαν να ετοιμάζονται για μεγάλες κινητοποιήσεις. Σε ένα μεγάλο πλακάτ έγραψαν το σύνθημα “Τα κατσίκια απαιτούν οι σούβλες να καταστραφούν”. Και το απόγευμα της ίδιας μέρας μαζεύτηκαν στην πλατεία Κατσικαρέας κι έκαναν πορεία διαμαρτυρίας.

Στη στιγμή μαζεύτηκε κόσμος πολύς και όλοι οι δημοσιογράφοι της χώρας. Στα δελτία ειδήσεων, σε όλα τα κανάλια της τηλεόρασης, κατσίκες και κατσικάκια έδιναν συνεντεύξεις. Η πορεία συνεχίστηκε και την άλλη μέρα. Οι εφημερίδες γέμισαν τις σελίδες τους με σχόλια και φωτογραφίες από την πορεία των κατσικιών.

Και οι άνθρωποι άρχισαν να προβληματίζονται. Κάποιοι έλεγαν:

-Δίκιο έχουν! Τι μας φταίνε τα καημένα! Η κυβέρνηση πρέπει να προστατεύσει τα δικαιώματα των κατσικιών. Και μάλιστα με νόμο.

Μερικοί άλλοι είχαν αντίθετη άποψη:

-Που ακούστηκε Πάσχα χωρίς κατσίκι; Το έθιμο είναι έθιμο! Ας κάτσουν τα κατσικάκια ήσυχα να μας αφήσουν κι εμάς να γιορτάσουμε όπως κάθε χρόνο, όπως γίνεται χρόνια τώρα. Φαντάσου να διαμαρτύρονται και οι κότες και να μην είχαμε αυγά. Φαντάσου να μη μας έδιναν οι παπαρούνες το κόκκινό τους χρώμα και να μην μπορούσαμε να βάψουμε. Φαντάσου να μην έμπαιναν τα τσουρέκια στο φούρνο. Φαντάσου οι μέλισσες να μη μας έδιναν κερί από τις κερήθρες τους. Πώς θα φτιάχναμε τις λαμπάδες της Ανάστασης;

-Μα τι λέτε τώρα! Αυτά ποτέ δε θα συμβούν. Η φύση όλη ετοιμάζεται για το Πάσχα. Χαίρεται και το γιορτάζει μαζί μας.

Κι αυτό ήταν αλήθεια. Όλη η φύση ετοιμαζόταν για την Ανάσταση και την Κυριακή του Πάσχα. Το ένα λουλουδάκι ξεπρόβαλλε μετά το άλλο. Ο ήλιος γινόταν όλο και πιο φωτεινός. Οι κότες φρόντιζαν να κάνουν μεγάλα και γερά αυγά.

Τα κατσικάκια όμως συνέχισαν την πορεία τους για πολλές μέρες ακόμη. Άρχισαν να εξαντλούνται. Περπατούσαν με δυσκολία αλλά δε σταμάτησαν ούτε στιγμή τη διαμαρτυρία τους. Από την κούραση είχαν αδυνατίσει πολύ. Είχαν μείνει πετσί και κόκαλο.

Οι άνθρωποι μετά από πολλές συζητήσεις που έκαναν στα σπίτια τους, στα γραφεία τους και σε εκπομπές στην τηλεόραση, αποφάσισαν, απ’ ό,τι είπαν στις ειδήσεις, για εκείνο τουλάχιστον το Πάσχα να κλειδώσουν τις σούβλες στις αποθήκες τους. Κι έτσι τα κατσικάκια, παρά την κούραση και την ταλαιπωρία τους, γύρισαν χαρούμε στα βουνά και στα λαγκάδια, και παρέα με τα αρνάκια, τα ξαδερφάκια τους, έφαγαν όσο πιο πολύ χορτάρι μπορούσαν, ξαναπάχυναν και πέρασαν το πιο όμορφο Πάσχα της ζωής τους!

Για περισσότερα παραμύθια κάντε LIKE στη σελίδα μας στο FB!

Αν σας άρεσε το παραμύθι αφήστε πιο κάτω το σχόλιό σας!

Ευχαριστούμε!!!