ΤΟ ΣΠΙΤΑΚΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ


Δεν είχε κανένα στον κόσμο ο Θοδωρής. Όλη του την ευτυχία την άρπαξε μια νύχτα ο άγριος άνεμος κι η καταιγίδα. 

Κι έμεινε ολομόναχος στο χωριό του, να δουλεύει πότε δω και πότε κει για μια μπουκιά ψωμί. Το καλοκαίρι κοιμόταν κάτω από τα δέντρα, το χειμώνα τρύπωσε σε κάποιο μαντρί. 

-Να είχα τουλάχιστον ένα σπιτάκι! Μια τόση δα καμαρούλα, ίσα που να με χωράει… έλεγε με παράπονο. Όλα τα πλάσματα της γης έχουν το σπιτάκι τους. Το χελιδόνι, το σαλιγκάρι, η χελώνα, η μέλισσα… Όλα. Μονάχα εγώ δεν έχω μια τρυπούλα να χωθώ. 

Και τα δάκρυα κυλούσαν καυτά στα μάγουλα του. 

Ένα παγωμένο πρωινό, ξύπνησε το αγόρι ο γερο-Χειμώνας, σφυρίζοντάς του άγρια στο αυτί: 

-Έι, Θοδωρή… Ξύπνα! Θα σε πάρει ο βοριάς κι η θύελλα… Δε φοβάσαι; 

-Τι να κάνω, μπάρμπα-Χειμώνα μου; αποκρίθηκε πικραμένο το αγόρι. Έχω σπίτι να χωθώ;

-Να σου χτίσω εγώ μια καλύβα… ψιθύρισε σκεφτικός ο γερο-Χειμώνας, μόνο που θα είναι από χιόνι.


Και στη στιγμή, κουβάλησε μια μεγάλη χιονένια μπάλα και του έχτισε μια καλύβα. Όμως ξαφνικά, ξέσπασε μπόρα δυνατή κι η βροχή έλιωσε τη χιονένια καλύβα. 

-Τι άτυχος που είμαι! είπε ο Θοδωρής. 

Πέρασε ο χειμώνας, κι ένα όμορφο πρωινό ξυπνά και βλέπει μπροστά του την Άνοιξη.

-Μη στενοχωριέσαι, Θοδωρή. Θα μαζέψω τους πιο όμορφους ανθούς μου και θα σου φτιάξω έναν πύργο λουλουδένιο, που θα τον θαυμάζουν όλοι και θα λένε: Να το παλάτι που έχρισε η Άνοιξη για τον Θοδωρή! 


Και στήθηκε στη στιγμή ο λουλουδένιος πύργος, κι έκλαιγε το αγόρι από χαρά. Μα η ευτυχία του δεν κράτησε πολύ. Ένας δυνατός αέρας μάδησε τα λουλούδια και σάρωσε το άνθινο παλατάκι. 

Το παιδί τράβηξε θλιμμένο κατά τη θάλασσα. Ένα γλαροπούλι του χάιδεψε τα μαλλιά. 

-Γιατί κλαις;

-Δεν είναι τυχερό μου να έχω κι εγώ μια φωλίτσα… αποκρίθηκε με παράπονο. 

-Πάψε να στενοχωριέσαι! Θα βουτήξω με τα αδέρφια μου στη θάλασσα και θα φέρω τα πιο σπάνια κοχύλια. Και με αυτά θα σου χρίσουμε ένα σπιτάκι στην ακροθαλασσιά, που θα αστράφτει στον ήλιο και που όμοιό του δε θα υπάρχει σε ολόκληρη τη γη. Θα δεις! 


Για πότε οι γλάροι έστησαν το κοχυλένιο σπιτάκι! 

Ο Θοδωρής έτριβε τα μάτια του. 

-Τι θαύμα είναι τούτο; ψιθύρισε. Μήπως ονειρεύομαι; 

Μα και πάλι δεν πρόλαβε να χαρεί. Ένα πελώριο κύμα σάρωσε το παλατάκι, και τα κοχύλια σωριάστηκαν στην αμμουδιά. 

Με σκυμμένο κεφάλι, ο Θοδωρής ανηφόρισε στο χωριό κι αποκοιμήθηκε κάτω από τα πλατάνια…

Ήρθε η Μεγαλοβδομάδα κι όλο το χωριό φόρεσε τα γιορτινά του για να υποδεχτεί τη Λαμπρή. Από την εκκλησία ξεχύνονταν ψαλμωδίες. 



Βιολέτα και πασχαλιά μοσχοβολούσε όλη η πλάση, μαζί με μυρωδιές από τσουρέκια και λαμπροκούλουρα. 

Η νύχτα της Ανάστασης βρήκε το Θοδωρή κουρνιασμένο στη ρίζα ενός πεύκου κοντά στην εκκλησία. Ένιωθε αβάσταχτη μοναξιά. Ώσπου ένα ποταμάκι από λευκά αναμμένα κεράκια κύλησε απαλά στον περίβολο της εκκλησίας. 

-Χριστός Ανέστη! 


Χαρμόσυνες καμπάνες αντήχησαν κι έγινε μέρα η νύχτα. Ατέλειωτα πυροτεχνήματα έσκαγαν ψηλά στον ουρανό και του κρεμούσαν πολύχρωμα σκουλαρίκια. Κι όλοι αγκαλιάζονταν κι έδιναν ο ένας στον άλλο το φιλί της αγάπης κι ύστερα τραβούσαν για άλλο τόπο. 

Μια κοπέλα έμεινε τελευταία. Ήταν πανέμορφη… Πλησίασε το Θοδωρή και του έδωσε τη μία από τις δύο αναμμένες λαμπάδες που κρατούσε. Του χάιδεψε τα μαλλιά κι η φωνή της έμοιαζε με τραγούδι.


-Χριστός Ανέστη, Θοδωρή. Μην είσαι λυπημένος! Θα σου χτίσω εγώ ένα σπιτάκι… Μόνο που δε θα είναι ούτε από χιόνι, ούτε από λουλούδια, ούτε από σπάνια κοχύλια. Το δικό μου σπιτάκι θα είναι φτιαγμένο από αγάπη.

-Ποια είσαι; ρώτησε παραξενεμένος ο Θοδωρής.

-Με λένε Αγάπη… αποκρίθηκε η κοπέλα.

Κι έχτισε για το αγόρι ένα σπιτάκι, που τι περίεργο...- ήταν φτωχό, μα έμπαινε ο ήλιος από παντού και του χάριζε το χρυσάφι του. Ήταν μια σταλιά, μα χωρούσε όλα τα καλά της γης. 


Κι έζησε πολλά πολλά χρόνια ευτυχισμένος ο Θοδωρής στο ευλογημένο από σπιτάκι της Αγάπης, που δεν το σάρωσαν ποτέ ούτε τα κύματα, ούτε ο άνεμος, ούτε η καταιγίδα. 



Αν σας άρεσε το παραμύθι αφήστε πιο κάτω το σχόλιό σας! 
Ευχαριστούμε!!!




"Το σπιτάκι της αγάπης" της Ντίνας Χατζηνικολάου, από το βιβλίο "Οι πιο ωραίες ιστορίες για το Πάσχα" των εκδόσεων Μίνωας.

sciencekidsinkindergarden.blogspot.com

2 comments:

Ανώνυμος είπε...

Το διάβασα στα αγοράκια μου και τους άρεσε πολύ!!!Ότι φτιάχνετε από αγάπη σίγουρα είναι το ποιο ωραίο ♥️♥️♥️

Ανώνυμος είπε...

Πολύ ωραία ιστορία, μας άρεσε και με κύριο μήνυμα την Αγάπη

Δημοσίευση σχολίου