Ο ΓΑΪΔΑΡΟΣ ΤΟΥ ΦΤΩΧΟΥ

Μια φορά κι έναν καιρό, ένα κατάλευκο, όμορφο και περήφανο άλογο, έσερνε το αμάξι ενός πλούσιου άρχοντα. 

Πλάι του βρέθηκε για μια στιγμή να περπατάει ένας φτωχός και ταπεινός γαϊδαράκος, που κουβαλούσε τα ξύλα ενός χωρικού. Το περήφανο άλογο του έριξε μια πλάγια ματιά και του είπε: 

-Φτωχέ µου γάιδαρε, θα πρέπει να είσαι πολύ δυστυχισμένος. 

-Γιατί; τον ρώτησε ο γάιδαρος.

-Επειδή υπηρετείς έναν φτωχό χωρικό. 

-Ίσα - ίσα, που είμαι πολύ ευχαριστημένος, του απάντησε ο γάιδαρος. Δουλεύω σκληρά την ημέρα, µα το βράδυ έχω όσο άχυρο επιθυμεί η ψυχή µου. 

-Δυστυχισμένε! είπε πάλι το άλογο. Αν ήξερες πόσο όμορφα περνώ εγώ, που υπηρετώ έναν πλούσιο κύριο! Βέβαια, εργάζομαι κι εγώ, αλλά δεν κουβαλώ ξύλα, σαν και σένα. Σέρνω ένα πολυτελέστατο αμάξι. Απ' όπου περνάµε, όλοι παραμερίζουν και βγάζουν τα καπέλα τους µε σεβασμό ενώ εσένα, ποιος σου δίνει σημασία; Ξέρεις τι κουβαλώ σήμερα; Δυο κιβώτια µε χρυσάφι! Λοιπόν, δε µε ζηλεύεις; 

-Όχι, δε σε ζηλεύω καθόλου! του είπε ο γάιδαρος. 

-∆ε µε ζηλεύεις που κουβαλώ χρυσάφι μέσα σ' αυτή την πολυτελέστατη άμαξα; απόρησε το άλογο. 

- Όχι! 

-Πρόσεξες τα χαλινάρια µου; Είναι ολοκαίνουργια και από δέρμα, ενώ το δικό σου καπίστρι είναι φτιαγμένο από σκοινί! Φτωχέ µου γάιδαρε, θα πρέπει, στ' αλήθεια να είσαι πολύ δυστυχισμένος!

-Μα, αφού σου λέω πως είμαι ευτυχισμένος! επέμενε ο γάιδαρος. 

Ξαφνικά, από τη στροφή του δρόμου παρουσιάστηκαν τρεις ληστές! Ένας από αυτούς χτύπησε µ' ένα ξύλο δυνατά το άλογο για να το αναγκάσει να σταματήσει, κι έπειτα, αφού έδεσαν τον αμαξά, πήραν τα δυο κιβώτια µε το χρυσάφι κι έφυγαν. 

Το άλογο στεκόταν καταλυπημένο γι' αυτό που είχε συμβεί, µα ο γάιδαρος γελούσε δίπλα του. 

-Ε, παλιόφιλε! του είπε. Πιο πριν ήσουν περήφανο που κουβαλούσες χρυσάφι και έλεγες εµένα δυστυχισμένο. Λοιπόν, τι λες, τώρα; Εμείς οι ταπεινοί μπορεί να έχουμε τη φτώχεια µας, αλλά έχουμε τουλάχιστο ήσυχο το κεφάλι µας! Άντε γεια σου τώρα και περαστικά.

Για περισσότερα παραμύθια κάντε LIKE στη σελίδα μας στο FB!

Αν σας άρεσε το παραμύθι αφήστε πιο κάτω το σχόλιό σας! 

Από το βιβλίο "Αισώπου Μύθοι", Αφοί Στρατίκη-Εκδόσεις