ΤΑ ΚΟΥΤΑ ΒΑΤΡΑΧΙΑ

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσαν σε μια μικρή στέρνα μερικά βατράχια. Όλη τη μέρα έτρωγαν, τεμπέλιαζαν και πότε - πότε τραγουδούσαν, µα δεν ήταν καθόλου ευχαριστημένα από τη ζωή τους. 

-Πφ, βαρέθηκα πια αυτή τη ζωή! είπε μια μέρα ένας γερο βάτραχος. Είμαστε σαν φυλακισμένα σ' αυτή τη στέρνα και δεν ξέρουμε πώς είναι ο κόσμος... Ξέρετε τι σκέφτηκα; Πολύ κοντά µας κυλάει ένα μικρό ποτάµι. Θα φθάσω ως εκεί, θα µπω στα νερά του και θα φύγω μακριά να γνωρίσω καινούργια μέρη... 

-Θα 'ρθουμε και µεις, θα 'ρθουμε και µεις! φώναξαν τ' άλλα βατράχια. Βαρεθήκαμε πια να ζούμε νύχτα και μέρα σ' αυτή τη στέρνα και να βλέπουμε τα ίδια και τα ίδια! 

-Ελάτε κοντά µου! είπε ο γερο βάτραχος.

Και πηδώντας ξεκίνησαν για το ποτάµι. Έφτασαν μια ώρα αργότερα, βρήκαν ένα κομμάτι ξύλο, πήδησαν πάνω του και ξεκίνησαν για το μεγάλο τους ταξίδι στα νερά του ποταμού. Το ξύλο, σα βάρκα προχωρούσε και τα βατράχια µε ολάνοιχτα µάτια από το θαυμασμό κοίταζαν γύρω τους, τα δέντρα, τα δάση, τα χωριά, τους κήπους µε τα λουλούδια, τα ζώα και τα παιδιά που έτρεχαν κοντά στις όχθες. Ήταν όλα τους ενθουσιασμένα. 

-Μπράβο! είπε σε μια στιγμή ο γερο - βάτραχος. Κάναµε πολύ καλά που φύγαμε από τη στέρνα! Είδατε τι όμορφος που είναι ο κόσμος; 

-Τι κουτά που είμαστε και καθόμαστε τόσον καιρό σ' αυτή την παλιο-στέρνα! είπε ένας άλλος βάτραχος. Βέβαια, το φαγητό δε µας έλειπε, αλλά κοντεύαμε να μουχλιάσουμε από την ακινησία... Α... ήταν σοφή η ιδέα σου να φύγουμε... Κοιτάξτε τι ομορφιά γύρω µας!

Το απόγευμα η βάρκα τους σταμάτησε σ' ένα σημείο του ποταμού που έμοιαζε µε λίμνη και τα βατράχια πήδησαν στο νερό. 

-Όμορφα είναι εδώ! είπε ο γερο -βάτραχος. 

-Εδώ να μείνουμε! συμφώνησαν και τ' άλλα βατράχια. 

Ξαφνικά, είδαν ένα μεγάλο πουλί να κατεβαίνει από τον ουρανό και να πέφτει πλάι τους. Τα κουτά βατράχια το κοίταζαν µε θαυμασμό και περιέργεια...

∆εν ήξεραν ότι αυτό το πουλί ήταν ο πελαργός, που ο καλύτερος μεζές του είναι τα βατράχια... Έτσι, ο πελαργός τα έφαγε όλα... Και τα κουτά βατράχια που δεν τους άρεσε η στέρνα κι ήθελαν να γνωρίσουν τον κόσμο, γνώρισαν το στομάχι του πελαργού...

Για περισσότερα παραμύθια κάντε LIKE στη σελίδα μας στο FB!

Αν σας άρεσε το παραμύθι αφήστε πιο κάτω το σχόλιό σας! 

Από το βιβλίο "Αισώπου Μύθοι", Αφοί Στρατίκη-Εκδόσεις