ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ : Ο ΣΚΥΛΟΣ ΚΑΙ Ο ΛΥΚΟΣ

Στο μεγάλο δάσος είχε πέσει μεγάλη πείνα. Τα άγρια ζώα - οι αρκούδες, οι λύκοι και οι αλεπούδες - δεν έβρισκαν τίποτε να βάλουν στο στόμα τους. Ένας λύκος, αφού γύρισε όλο το δάσος χωρίς να βρει ούτε έναν ποντικό για να ξεγελάσει το στομάχι του, που τον πονούσε από την πείνα, αποφάσισε να βγει στον κάμπο, μήπως σταθεί τυχερός και βρει κανένα μικρό ζώο. Κόντευε να φθάσει σ' ένα μικρό σπίτι, όταν είδε έναν σκύλο να τρέχει συνέχεια, πότε εδώ και πότε εκεί.

- Γεια σου ξάδελφε! του είπε ο λύκος γιατί, όπως ξέρετε, οι σκύλοι και οι λύκοι μοιάζουν σαν τα πρώτα εξαδέλφια.

- Πάμε, είπε ο σκύλος στο λύκο. Θα χαρεί πολύ ο κύριος μου να έχει δυο φύλακες...

- Γεια σου, του απάντησε ο σκύλος και στάθηκε να κουβεντιάσει μαζί του.

- Γιατί κάνεις συνέχεια βόλτες; τον ρώτησε ο λύκος.

- Α, τις βόλτες τις κάνω μετά το φαγητό, για να χωνέψω, αποκρίθηκε ο σκύλος. Ο λύκος γούρλωσε τα μάτια του από θαυμασμό και ζήλια.

- Ώστε... τρως τόσο πολύ; του είπε.

- Ναι, τρώγω όσο θέλω. Το αφεντικό μου με ταΐζει καλά, γιατί του φυλάω το σπίτι.

Ο λύκος άρχισε να ξερογλείφεται.

-Και... τι τρως, αν επιτρέπεται; ρώτησε.

- Ό,τι πεθυμήσει η ψυχή μου. Κρέας, κόκαλα, ψωμί, περισσεύματα από φαγητά...

- Και... κάθε πότε τρως;

- Τρεις φορές την ημέρα. Πρωί, μεσημέρι και βράδυ.

- Μήπως... μήπως περισσεύει και για μένα κανένα πιάτο φαγητό για να φυλάω κι εγώ το σπίτι;

- Ου! απάντησε ο σκύλος. Το αφεντικό θα χαρεί πολύ να έχει δυο φύλακες. Από φαγητό μη σε νοιάζει. Θα τρως με την ψυχή σου. Έλα κοντά μου.

- Μια στιγμή, θέλω, να σε ρωτήσω κάτι, του είπε ο λύκος. Αυτό που έχεις στο λαιμό σου, τι είναι; -

Αυτό; Είναι ένας πέτσινος λαιμοδέτης.

- Και... γιατί τον φοράς;

- Μου τον φοράει το αφεντικό μου. Από αυτό με δένει με την αλυσίδα.

- Σε δένει με... την αλυσίδα;

- Ναι. Τις περισσότερες ώρες είμαι δεμένος με μια αλυσίδα.

- Α, ξάδερφε! του είπε τότε ο λύκος. Αυτά τα πράγματα δε μου αρέσουν εμένα. Προτιμώ να γυρίζω νηστικός στο δάσος και να 'χω την ελευθερία μου, παρά να είμαι χορτάτος και δεμένος με μια αλυσίδα. Άντε γεια σου. Τρέχω στο όμορφό μου δάσος! Δεν μπορώ εγώ να υποφέρω τη σκλαβιά!